....

Р.Чойном : Яруу найраг
Залуугаараа өтөлсөн
Çарим хүн, шүлэг сонирхдоггүй гэнэ.
Яруу найргийг сонирхъё ч гэлээ
Явцуухан ой тойнд нь багтдаггүй бололтой.
Аргагүй ч юм уу даа
Арын уулын модыг хувийн пинд багтааж болохгүй.
Далайн усыг
Данханд яаж багтаах вэ!
Гэхдээ яруу найраг гэдэг
Гэрт хана унийн ширхэг бүхэнд
Өмссөн дээлд утас зүүний хатгаас бүхэнд
Өвөртөлсөн амрагийн уян шивнээний үг бүхэнд байдаг юм.
Хол гүнзгий худгийн уснаа
Ховоо хаяхад үүссэн долгис – яруу найраг мөн.
Хонь сувд мэт бүрхсэн дэнжид
Хоёр хүн уулзаад ширтэлцэх – яруу найраг билээ.
Тэнүүн талд агийн ааг босгож
Тэнхээт морьдийн довтолсон мөр – яруу найраг мөн.
Тэнгэрийн хаяатай нийлсэн цөлд
Тэмээн жингийн үлдээсэн мөр – яруу найраг билээ.
Хүнийг чимсэн байгаль,байгалийг чимсэн хүн хоёр – яруу найраг билээ !
Хүчээр санаснаа зохиогоогүй,
Бас бэлэн хуулаагүй дуу – яруу найраг билээ !